ADSIZ

karşılaştık ikimiz de yabancıydık.
ondan isim aramadık.
sonra o arkadaşız dedi.
ben inanmış gibi yaptım.
evet arkadaşız. ama diğer arkadaşlarım gibi değildi.
içimden geldiği gibi konuşamıyordum onunla.
konuştuğum zamanlar ise kendimi kötü hissediyordum.
pişman oluyordum içimde tutmadığım her şey beni acıtıyordu sonra.

arkadaşım değildi kesin.
dostum da değildi.
sevgilim hiç değildi.
aklımdan bile geçmezdi sevgilisi olmak,
uzak bir düştü.

sevdiğimdi işte sorun buydu.
benim sevdiğimdi yalnız benim sevdiğim.
ona hiç sormadım ben kimdim onun için.
arkadaşız derdi kesin.
ama arkadaş değildik, bilirdim.
zaten o susardı hep, yoktu hiç.
o susardı ben ona susardım.

adını koyamazdım bu ilişkinin.
sanırım benim kabuk tutmayan yaramdı o,
gelmeyen şafaktı hep karanlık.

sayardım günleri geçmezdi.

sevgiler derdik birbirimize arada.
seni seviyorum demezdim hiç.
ağzımızda bir sevgiler sakız gibi.
o sevmezdi bilirdim.
ben severdim onu
sadece bir tek onu düşlerime sarar uyurdum geceleri.

adını koymazdım hiç bu duygunun, koyduğum an biterdi.
zaten her şey düşündüğüm an biterdi.
bir gün baktım o yok.
gitmiş.

adını koymaya bile gerek yoktu.
çünkü bu başlamadan biten ilişkilerdendi.

beni de kendiyle götüren...