ilk kez öldürmeyeceğim onu ben. yıllar önce yine öldürdüm içimdeki deniz kızını. sene 2000'di. platin saçlarımı koyu kumrala boyayıp sonra kağıt makasıyla doğramıştım. soranlara fönde yandı yalanını anlatıp kimseyi değil en çok kendimi kandırmıştım. az kaldı sarışın deniz kızı'nın ölmesine. bu kez gerçektan ölecek. çocuklar gibi saçlarımı başka renklere de boyamayacağım 18 yaşında değilim artık. doğal bir ölüm olacak bu. tek taraflı bir vazgeçiş içimdeki deniz kızından. onu çok sevdim çok. kimse bilmez ne kadar sevdiğimi. sevginin kantarı yok.
onu çok sevdim ben. hiç sahip olmadığım kız kardeşim ve belki doğmamış hiç doğmayacak kızım gibi sevdim onu. o beni hiç sevmedi. sevse bir parça şans verirdi bana, bir ümit verirdi vermedi. gelmeyecek şafak gününü bekledim ben deniz kızımla. şafak doğmadı. saydım günleri, bekledim. beklemeyi sevdim. gelmedi. artık beklemiyorum. ne deniz kızımın bana şans ile dönmesini ne güneşin doğmasını üzerime. güneş gitti.
şimdi sadece bir şey kaldı elimde sessiz harflerim bir kabulleniş ve gökkuşağim tek renkten olan bir gökkuşağı. tek bir renk. hüzünlü bir renk. benim rengim. okyanusa dönmeden önce, deniz kızımı gökkuşağındaki o maviye gömüyorum. bunu sen istedin. ben sadece bekledim. ve sustum artık. içimden sustukça büyüyor kabullenişlerim ve vazgeçişlerim. ertelediğim hayatlar alnıma çakılıyor. çivi çiviyi sökmez ama mıh aramaya çıkıyor yüreğim, mıh ol istedim hayatımda. her şeyi temize çekip en baştan başlamayı ve başlamak adına geçmişi pembeye boyamayı. bir seni istedim o kadar. çok şey değildi bu. çok şey değildi. asla değil!
ilk kez öldürmeyeceğim onu ben. yıllar önce yine öldürdüm. o zaman da yoktun yanımda şimdi de yoktun. sakın gelme. yağmur olup gel demiştim kaç kere. deniz kızımın gözyaşları ile oluşan gökkuşağında senin yerin yok. sakın gelme. gelirsen affetmem. gelirsen susmam. gelirsen işte o zaman. seni artık sevmem. bırak sevgin kalsın içimde. deniz kızım öldü. biraz mavi kalsın benimle. deniz mavisi. deniz kızımı kaybettim hükümsüzdür yazsın gazetelerde en küçük harflerle.kaybettim ben deniz kızımı sen beni kaybettin. artık ikimiz de mutluyuz. kutlamalar başlasın. ilk kadef bir yabancıya kalksın. dudaklarını dudaklarımda unutan bir yalancıya. yalancıya!
onu çok sevdim ben. hiç sahip olmadığım kız kardeşim ve belki doğmamış hiç doğmayacak kızım gibi sevdim onu. o beni hiç sevmedi. sevse bir parça şans verirdi bana, bir ümit verirdi vermedi. gelmeyecek şafak gününü bekledim ben deniz kızımla. şafak doğmadı. saydım günleri, bekledim. beklemeyi sevdim. gelmedi. artık beklemiyorum. ne deniz kızımın bana şans ile dönmesini ne güneşin doğmasını üzerime. güneş gitti.
şimdi sadece bir şey kaldı elimde sessiz harflerim bir kabulleniş ve gökkuşağim tek renkten olan bir gökkuşağı. tek bir renk. hüzünlü bir renk. benim rengim. okyanusa dönmeden önce, deniz kızımı gökkuşağındaki o maviye gömüyorum. bunu sen istedin. ben sadece bekledim. ve sustum artık. içimden sustukça büyüyor kabullenişlerim ve vazgeçişlerim. ertelediğim hayatlar alnıma çakılıyor. çivi çiviyi sökmez ama mıh aramaya çıkıyor yüreğim, mıh ol istedim hayatımda. her şeyi temize çekip en baştan başlamayı ve başlamak adına geçmişi pembeye boyamayı. bir seni istedim o kadar. çok şey değildi bu. çok şey değildi. asla değil!
ilk kez öldürmeyeceğim onu ben. yıllar önce yine öldürdüm. o zaman da yoktun yanımda şimdi de yoktun. sakın gelme. yağmur olup gel demiştim kaç kere. deniz kızımın gözyaşları ile oluşan gökkuşağında senin yerin yok. sakın gelme. gelirsen affetmem. gelirsen susmam. gelirsen işte o zaman. seni artık sevmem. bırak sevgin kalsın içimde. deniz kızım öldü. biraz mavi kalsın benimle. deniz mavisi. deniz kızımı kaybettim hükümsüzdür yazsın gazetelerde en küçük harflerle.kaybettim ben deniz kızımı sen beni kaybettin. artık ikimiz de mutluyuz. kutlamalar başlasın. ilk kadef bir yabancıya kalksın. dudaklarını dudaklarımda unutan bir yalancıya. yalancıya!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder