EL YORDAMI

seni tanıyordum beraber yaşanmışlıkları olmayan onca sene
bir hayale sarıyordum seni uyuyordum geceleri
büyütüyordum düşlerimde
ve ses vermediğin tüm zamanlarda aldırmıyordum
dudaklarını okuyarak anlıyordum seni
konuşmuyorduk hiç.

sonra ben el yordamı ile devam ederken hayata birden daldın içine izin istemedin.
oysa ben senden izin isterdim
sana aşık olabilir miyim derdim
sen duymazdın!!!

daldın öylesine nereye dokunsan kendini bulurdun bende
nereye dokunsan sevgimi içimde

şimdi bahara durdu yüreğim ocak ayında erikler çiçek açtı
ve hiç bilmiyorsun sen ama apansız bir zamanda çıkıp gelmeni bekliyorum
ve ellerini uzatıp bana yanımda kal demeni istiyorum.

bugün topuklarımla yolları döverken kulağımda sesin vardı.
ve rüzgar dokunurken yüzüme seni düşündüm yine.
ve nedense tam da seni unuttum derken dalıyorsun hayatıma.

keyifli değilim bu günlerde senden haber alamıyorum!!!
ve seni özlüyorum nedensiz.
yazıyorum içimdeki zırh yok oluyor.

özgürleşiyorum.her nerde olursan ol,
kimlerin dudaklarını okursan oku;
seni düşünüyorum.

biliyorum bu günler geçecek.
keyifli değilim gökyüzüm hemde hiç.
yağmur da yağmıyor.
yıkamıyor yüzümü.

seni seviyorum desem gelir mi sesim oraya.
arada kaç rüzgar var kaç fırtına.

sen bana demez miydin sen edebi sanatların satrançcısısın.
şahımı aldığından beri ben kayboldum.

sen uzak diyarlarda aklında ben bile yokum.

seni unutmuyorum hiç hep karlı günlerin izi var üstümde
ve sesin uzun yolculuklarda eve dönüşlerimde.
dilimin kimyasını seviyorsun da beni de sev istedim.
olur ya bir gün kalbimin atışını elinle duy istedim.

gelir mi sesim sana dokunamazsın ki gözyaşlarıma.
inkar etmiyorum.

seni seviyorum.
sana hiç dokunamasamda.

biz iki yabancı olsakta...